Yoga is HOT

Neem je wel een groot badlaken mee? Zegt mijn vriendin wanneer ik haar meeneem voor haar verjaardag naar een proefles Bikramyoga. Ben benieuwd hoe lang je het vol gaat houden, voegt ze er aan toe. Voor mij een primeur, zij kende het al en is er verliefd op geworden. Bikram yoga of ook wel hotyoga.

De zaal is warm wanneer we binnenkomen, 38 graden ongeveer. Heerlijk, ik hou ervan. Binnen liggen de matjes zij aan zij. Vrouwen met korte broek en topje, mannen met alleen een korte broek. De docent komt binnen, we gaan staan. Het voelt direct een stuk warmer. Ik kan niet meer terug. Want dat is wat ze zegt, de docent. Het is niet de bedoeling om de zaal uit te lopen, tenzij het echt niet anders kan. Wanneer je het niet meer volhoudt ga je in Japanse zit op het matje zitten totdat je weer verder kunt. Ze doet het even voor omdat ik niet weet wat de Japanse zit is. Ok, we gaan 90 minuten zweten, heel veel zweten. Want het is zwaar! Loodzwaar! Mijn vriendin had gelijk. Halverwege denk ik dat ik niet meer verder kan. Ik wil niet meer, het is zo zwaar. Toch ga ik door, want ik mag de zaal niet uit. Daarnaast wil ik me niet laten kennen, dus zitten op mijn matje doe ik niet, of zo weinig mogelijk, ik ga door.

En dan ineens aan het einde van de les, we liggen in Savasana, voel ik emotie opkomen, ik schrik ervan. Maar gelukkig door al het zweet zie je mijn tranen niet. Want, dat kan toch niet, hier in de yogazaal een potje liggen huilen. Later, wanneer ik het navraag schijnt dit vaker te gebeuren. Door de intensiteit van de houdingen, het aanspreken van je hele lichaam worden blokkades opgeruimd, komen spanningen vrij en kan de emotie vrijer stromen. Na de les kan ik mijn handdoek uitwringen, de sauna is er niets bij. Wat voel ik me schoon! Zowel fysiek, van binnen én van buiten, maar ook emotioneel. Ik ben helemaal voldaan.

Is dit yoga? Ja, het zijn 26 houdingen in een ruimte van ongeveer 38 graden. De houdingen zitten zo in elkaar dat je na 90 minuten elke spier in je lichaam hebt gebruikt. En het mooie is: iedereen kan altijd mee doen. Elke houding heeft een basis beginpositie zodat, ook wanneer je (nog) niet zo lenig bent, je gewoon mee kan doen. Op deze manier kun je ook je eigen vooruitgang zien. Hiervoor kende ik yoga van meditatief op een matje wat houdingen doornemen. Niets voor mij, daar werd ik kriebelig van. Maar dit is anders. Dit is een wekelijkse reinigingskuur. Dit is een directe spiegel naar mijn altijd drukke geest. En, ik voel dat dit zo goed is voor mijn lichaam!

Nu, twee jaar later, heel wat lessen verder, een aantal kilo’s lichter en een stuk leniger (ik kan nog nét niet mijn been in mijn nek leggen)… ervaar ik nog steeds de kracht van deze yogavorm. Ik vind ik het geweldig, het past bij mij. Elke les verloopt precies hetzelfde, maar mijn ervaring van elke les is iedere keer anders. Tijdens de ene les merk ik hoeveel ik in mijn hoofd zit. Hoeveel ik nadenk. Niets ontgaat me, ook niet tijdens de les, ik analyseer en denk na over werkelijk alles. En tijdens een andere les wordt ik sterk geconfronteerd met mijn neiging tot perfectie. Ik vergelijk, ik zie mezelf, ik zie de anderen. Ik keur mijzelf af en twee minuten later plaats ik mijzelf op een voetstuk. Elke houding moet ik precies uitvoeren zoals hij hoort. Woordelijk luister ik naar de aanwijzingen. Soms wordt ik er doodmoe van.

De ene keer gaat het goed, de andere keer lijkt het nergens op. En, mijn neiging tot perfectie, het analyseren, ach, het hoort bij mij. Het is goed zoals het is. Ja, tegenwoordig mag ik van mijzelf ook wel eens niet meedoen met een houding. Gun ik mijzelf een adempauze. Wat een vooruitgang! En soms, heel soms komen er nog wel eens tranen. Ze zijn welkom en ik laat ze gaan. Ik vind yoga HOT!